معنی نادر افتادن - جستجوی لغت در جدول جو

نادر افتادن

لغت نامه دهخدا

کار افتادن

کاری پیش آمدن، حادثه ای رخ دادن، واقعه ای اتفاق افتادن

فرهنگ فارسی عمید

در افتادن

با کسی جنگ و جدال کردن، کشمکش کردن، ستیزه کردن

فرهنگ فارسی عمید

نادر اوفتادن

(ضَ کُ کَ دَ)

نادر افتادن. رجوع به نادر افتادن شود:
دوران تو نادر اوفتاده ست
کاین حسن خدا به کس نداده ست.
سعدی

لغت نامه دهخدا

ناف افتادن

(طَ کَ دَ)

ناف گسیختن. عبارت از بیجا (جابجا) شدن عضلات ناف است به سبب برداشتن بارسنگین یا زور کردن زیاده از مقدور یا خوف عظیم خوردن که رنگ را زرد کند و اطلاق آن بر آدم و غیر آدم هم آید چون بار بسیار بر پشت اشتر و قاطر اندازند گویندچنان می کند که نافش بیفتد و این را به تازی سقوطالسره گویند. (از فرهنگ نظام از بهار عجم) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کار افتادن

(گِ رِ تَ)

با کسی معامله کردن. معامله افتادن. (آنندراج). کار ببودن، سر و کار پیداکردن:
با روی تو گر چشم مرا کار افتاد
آری همه کارها به مردم افتد.
کمال الدین اسماعیل.
، حادثه. واقعۀ سوء. واقعه ای پیش آمدن. حادثه ای روی دادن. کار صعبی ببودن: حمزه تیر در کمان نهاد و بر آهو راست کرد که بزند، آهو با او بسخن آمد و گفت چرا از پس من همی آئی که ترا خود به خانه کار افتاده است. (ترجمه طبری بلعمی). اکنون کار افتاده است پشت و پناه من خدای عز و جل است. (اسکندرنامه، نسخۀ سعید نفیسی). چون نزدیک این جماعت رسیدند و دانستند که کار افتاد براق حاجب فرمود تا عورات نیز به لباس مردان پوشیده شدند. (جهانگشای جوینی).
کار با عمامه و قطر شکم افتاده است
خم در این مجلس بزرگیها به افلاطون کند.
صائب.
گر به جان کار من افتاد ملامت نکنید
که منم عاشق و این کار مرا افتاده ست.
خواجه آصفی (از آنندراج).
ما سیه روزان دمی از فتنه ایمن نیستیم
خال شد پامال خط با زلف کار افتاده است.
میرزارضی دانش (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بار افتادن

(مُ یَ فَ)

افتادن بار از مرکوب. سقوط بار از حیوان بارکش:
کار ازین صعب تر که بار افتاد
وارهان وارهان که کار افتاد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

اندرافتادن

(مُ غَ صَ)

حادث شدن. اتفاق افتادن: حرب اندرافتاد میان فریقین. (تاریخ سیستان).

لغت نامه دهخدا

باور افتادن

(مُ لَ لَ)

باور افتادن کسی را، مورد قبول قرار گرفتن او. پذیرفته شدن. باور آمدن:
تو و دوری ز غیر استغفر اﷲ از محالاتست
عجب گر با وجود ساده لوحی باورم افتد.
باقر کاشی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کار افتادن

کار افتادن کسی را. حادثه ای پیش آمدن او را واقعه ای برای او اتفاق افتادن

فرهنگ لغت هوشیار

قدر افتادن

برابر بودن، در جنگ، برابر کردن، در کشتی، یا قدر افتادن جنگ (کشتی) برابر بودن، در جنگ (کشتی)

فرهنگ لغت هوشیار

بار افتادن

افتادن بار از پشت چارپا سقوط بار

فرهنگ لغت هوشیار

نادراوفتادن

نادرافتادن: دوران تو نادر اوفتادست کاین حسن خدا بکس ندادست. (سعدی)

فرهنگ لغت هوشیار

نادرافتادن

کمتراتفاق افتادن: نادرافتدکه یکی دل بوصالت ندهد یاکسی در بلد کفر مسلمان ماند. (سعدی)، جالب توجه واقع شدن: چنان نادرافتاده در روضه ای که بر لاجوردی طبق بیضه ای. (سعدی)

فرهنگ لغت هوشیار